Tilskipun um beitingu höfundaréttar í tilteknum netútsendingum útvarpsfyrirtækja - 32019L0789

Tilskipun 2019/789/EB um reglur um nýtingu höfundarréttar og skyldra réttinda sem gilda um tilteknar netútsendingar útvarpsfyrirtækja og endurvarp hljóðvarps- og sjónvarpsefnis og um breytingu á tilskipun ráðsins 93/83/EBE. Tilskipunin var samþykkt af ráðherraráðinu 17. Apríl 2019. Markmið tilskipunarinnar er að bæta aðgang að útvarpi, bæði sjónvarpi og hljóðvarpi, á milli aðildarríkja ESB með því að einfalda leyfisveitingar fyrir annars vegar fyrir tilteknar netútsendingar útvarpsfyrirtækja, t.d. samsendingu (e. simulcasting) eða „eftiráaðgangi“ (e. catch-up service) og hins vegar fyrir endurvarp hljóðvarps- og sjónvarpsefnis. Tilskipunin er til fyllingar tilskipunar 93/83/EBE um samræmingu á tilteknum reglum varðandi höfundarrétt og réttindi tengd höfundarrétti vegna útsendingar um gervihnött og endurvarps um kapal sem á að auðvelda leyfisveitingar vegna sendinga efnis um gervihnetti og kapalsjónvarp yfir landamæri (hér eftir tilskipunin um gervihnetti og kapal). Eins og síðarnefnda tilskipunin þá byggir tilskipun 2019/789 á meginreglunni um „upphafsland“, sem felur í sér að nægilegt er af aflað sé réttinda til flutnings ákveðins efnis eða dagskráa á netinu í því landi sem útvarpsstöðin hefur höfuðstöðvar sínar, sbr. 1. mgr. 3. gr. nýju tilskipunarinnar. Við ákvörðun á leyfisgjaldi fyrir slík réttindi verður að hafa í huga tímalengd aðgangs þess efnis í við tilteknar netútsendingar, fjölda þeirra sem geta nýtt sér þá þjónustu og það tungumál sem efnið er á, sbr. 2. mgr. 3. gr. tilskipunar um tilteknar netútsendingar og endurvarp útvarpsfyrirtækja. Tilskipunin kveður einnig á um að skyldubundin sameiginleg umsýsla réttinda rétthafa annarra en sjónvarpsstöðva, sem kveðið er á um í tilskipuninni um gervihnetti og kapal að skuli gilda um kapalsendingar, sbr. 1. mgr. 9. gr. þeirrar tilskipunar, skuli einnig taka til endurvarps efnis á annan hátt, t.d. í gegnum IP sjónvarp (e. Internet Protocol television (IPTV)), gervihnattasendinga, stafrænt jarðsjónvarp (e. digital terrestial) og með beinlínuaðgangi, sbr. 4. gr. og formálsgrein 14 tilskipunar um beinlínumiðlun og endurútsendinga útvarpsstöðva. Ákvæðin um skyldubundna sameiginlega umsýslu þessarar réttinda eiga að auðvelda þeim sem sjá um endurflutning efnis að fá leyfi til slíks endurvarps á efni sem á uppruna sinn í öðrum aðildarríkjum. Að lokum er kveðið á um í tilskipun 2019/789 að þegar útvarpsfyrirtæki senda dagskrármerki (e. programme-carrying signals) sín með „beinni innspýtingu“ (e. direct injection) eingöngu til dreifiaðila, þá eru athafnir bæði útvarpsfyrirtækisins og dreifiaðilans taldar vera ein og sú sama, þ.e. opinber flutningur sem framkvæmdur er af þeim sameiginlega og sem þeir þurfa sameiginlega leyfi rétthafa fyrir, sbr. 8. gr. tilskipunarinnar.